Fal Bakarııım, Bakla Açarııım!

Fal çok acaip bir olay. İnansan başka, inanmasan başka. Genelde içimizden fala inanırız ama itiraf edemeyiz. Hele ki falcının söylediklerini beğenmezsek " bu kadın doğru bilemiyor, sahtekar" deriz. Bu yüzden falcılar da çoğunlukla duymak istediğimizi söyler.

Bir de arkadaş falcılar vardır ki onların işi hepten içler acısı. bir yerke iki laf salladığınız duyulmaya görsün, ne zaman kahve içilse hemen kapatılır "ay bir falıma bakıveeeeeer. Ay geçen ayşeye bakmışsın bana hiç bakmadın aşk olsuuuuun" denir.
Ben de geniş hayal gücüm sayesinde o
zavallılardan biri olduğum için iyi biliyorum durumu.
Ya hu, ben giydiğin donun rengine kadar biliyorum zaten her bir mohunu anlatıyorsun, falda bilmediğim de görmemi bekliyorsun ki!
Sallayacak şeyler bitip de tıkanınca iyice zor durumda kalıyorsun.
Bu durumdan kaçışın da çok güzel bir yöntemi var "ay bana ağırlık yapıyor başım ağrıyor sonra" diyip reddedebilirsiniz :D

Peki nerden geldi aklıma bu konu, anlatayım.
İki gün önce İzmir!de pek meşhur bir falcıya gittim.Adı Pasaklı Birsen! önce küçük bir detay, gerçekten fal baktığı yer çok pis duvarlardan bişeyler akmış yerlerde kedi pislikleri... Temizlik takıntınız varsa gitmeyin.

20 sene önce yengem ve bir arkadaşı bir kayıp eşyayı bulmak için gitmişler ve bulmuşlar. hala hayatta
olduğunu öğrenince kaçar mı? Hemen atladık gittik vallaha.

Sonuç; mutsuzum! söylemedi istediklerimi yaa!

Çok garip bir duygu . Biliyorum söylediklerinin doğru olduğunu. İnanılmaz ve asla bilemeyeceği detaylar verdi. Ama beğenmedim söylediklerini. Belki hayallerimden daha iyisi onun dedikleri ama öyle dalgalı bir ruhum ve o kadar katı bir egom var ki, olayların planladığımdan farklı gitmesini kabullenemiyorum.

Yıllarca kendimi akışa bıraktım. Hep öyle yaşadım. Son 4 senedir bir tasarlama ve yönlendirme arzusu doğdu içinde. Acayip garip bir kadın oldum.
Her şey istediğim gibi olmalı.
Ben ne diyorsam o!
Peki olmayınca?
Ooooooovv tufan! Kafayı yiyorum, Hırs yapıyorum.

Tıpkı yüzmeyi yeniden öğrenir gibi, akışa bırakmayı öğretmeliyim kendime. Elimden gelenin en iyisini yapmalı ve bana geleni de bir yerde kabul etmeliyim .

Bir kart vardı, "Kendini, yunusların dalgalarla oynadığı gibi, hayatın akışına bırak." diyordu.

Tamamen serbest değil, ama akıntıyla savaşır şekilde de değil. Suyla uyum içinde, yumuşak ve keyifli...

Umarım bu sene resetleyerek acılarımı, eski bene varabilirim tekrar.

Umarım bu sene, Ahlarım geçer vahlarım kalmaz. Umarım daha fazla daha büyük ummama gerek kalmaz...